Nieznane miejsce, 1919

Zdjęcie klasowe z roku 1919, zrobione gdzieś w Polsce. Bardzo zniszczone, ale pod wieloma względami wyjątkowe. Niektóre z dzieci uśmiechają się, co na fotografiach z tego okresu jest rzadkością, a kilku chłopców z ostatniego rzędu salutuje. Być może powodem takiej manifestacji były emocje związane z rozpoczętą już wtedy wojną polsko-bolszewicką. Niewykluczone, że niektórzy ojcowie tych chłopców byli w tym czasie na froncie. 

Nauczyciele, panowie - każdy z wąsem w eleganckim garniturze, panie - modnie uczesane. 

Prawie wszyscy uczniowie mają ciemne bluzy z kieszeniami, a niektórzy dodatkowo jako nakrycie głowy maja czapki maciejówki lub rogatywki. Wydaje się, że połowa z nich nie ma butów - jeżeli uznać, że pierwszy rząd na zdjęciu reprezentuje również pozostałych, stojących z tyłu. Wszyscy chłopcy raczej krótko ostrzyżeni. U dziewcząt większa dowolność w stroju, sukienki w różnych kolorach, najczęściej z białym kołnierzykiem.

Chyba nie wszyscy salutujący chłopcy widzieli wcześniej jak się to powinno robić. Dwaj stojący po prawej raczej drapią się po czole, a większości salutuje do "pustej głowy". Oczywiście nie ma to większego znaczenia, ponieważ w tym wypadku liczą się intencje i chęci, a tych widać nie brakowało.

Po lewej stronie dwie koleżanki, które postanowiły na zdjęciu uwiecznić swą przyjaźń kładąc sobie nawzajem na ramionach dłonie. Przed nimi siedzi uczeń, który jako jedyny swoim strojem wyróżnia się od całej grupy, mając na sobie marynarski mundurek szkolny, a na nogach prawdopodobnie sandały.
Chłopiec po prawej, w pierwszym rzędzie złożył palce do jak do salutowania. Być może salutował, a nauczyciele zwrócili mu uwagę, że będąc w pozycji półleżącej się tego nie robi i dlatego odłożył rękę od głowy, ale palców już nie zdążył rozprostować.

Bohaterem drugiego planu jest uczeń w mundurku i czapce z książką pod pachą, stojący po prawej w oddali i przyglądający się całemu zdarzeniu. Prawdopodobnie nie spodziewał się, że on również znajdzie się na tej fotografii.