System edukacyjny II RP
Dekret z 1919 roku
Szkoły podstawowe
W II Rzeczpospolitej obowiązywał 7-letni obowiązek szkolny dla dzieci w wieku od 7 do 14 lat. Uczeń rozpoczynając naukę w powszechnej szkole podstawowej miał dzięki konstytucji marcowej zagwarantowaną bezpłatną naukę przez całą szkołę podstawową. W praktyce do roku 1922 obowiązek nauczania powszechnego objął niespełna 69% dzieci. W szczególności zaniedbany były tereny byłego zaboru rosyjskiego.
Szkoły średnie
Szkoły średnie miały odrębny system od podstawowych. Nauka w gimnazjum trwała 8 lat, a składały się na to 3 lata gimnazjum niższego i 5 lat gimnazjum wyższego. Warunkiem przyjęcia do gimnazjum niższego było zdanie egzaminu wstępnego. Egzamin ten mogli zdawać uczniowie po ukończeniu czterech klas szkoły podstawowej chociaż często nie uwzględniał on programu nauczania w szkole podstawowej. Z tego powodu tworzono przy gimnazjach klasy przedwstępne przygotowujące do egzaminu.
Istniały trzy typy gimnazjów wyższych: humanistyczne, matematyczno-przyrodnicze i klasyczne. Gimnazjum wyższe kończyło się egzaminem maturalnym, który był podstawą przyjęcia na studia wyższe bez egzaminu.
Reforma szkolnictwa w roku 1932
(tzw. Jędrzejewiczowska od nazwiska Janusza Jedrzejewicza – ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego)
Szkoły powszechne
W 1932 roku przeprowadzono reformę edukacji, która połączyła system szkół podstawowych z ponadpodstawowymi. Szkoła podstawowa nadal trwała 7 lat, jednak ustalony został trójstopniowy program powszechnego nauczania na elementarny, wyższy i pełny. Ogromna większość wiejskich szkół zazwyczaj 3-4 klasowych zapewniała tylko elementarne wykształcenie. Fakt ukończenia tylko 4 klas zamykał możliwość ubiegania się o przyjęcie do gimnazjum.
Szkoły średnie
Po reformie szkoła średnia dzieliła się na 4-letnie gimnazjum i 2-letnie liceum. Nadal obowiązkowy był egzamin wstępny do gimnazjum oraz dodatkowym warunkiem koniecznym do spełnienia było ukończenie sześciu klas szkoły powszechnej. Naukę w gimnazjum kończył egzamin gimnazjalny tzw. „mała matura”. Jego zdanie i posiadanie małej matury było podstawą przyjęcia do liceum.
Dla licealistów dostępne były profile kształcenia : klasyczny, humanistyczny, matematyczno – fizyczny i przyrodniczy. Ponadto utworzono 3-letnie licea o profilu pedagogicznym kształcące nauczycieli szkół powszechnych. Ukończenie liceum dawało podstawę do uzyskania świadectwa dojrzałości tzw. „dużej matury”. Obok szkół państwowych funkcjonowały gimnazja prywatne. Nie miały one jednak prawa do wydawania państwowej matury.
PRL
Szkoła podstawowa
Po wyzwoleniu wprowadzono jednakowy 7 klasowy system nauczania. W roku 1956 podjęto decyzję o wydłużeniu obowiązku szkolnego do 16 roku życia i uznano za obowiązkowe ukończenie 7 klas szkoły podstawowej. Zniesiono również egzamin końcowy w szkole podstawowej. W roku 1961 wprowadzono 8-klasową szkołę podstawową i tym samym przedłużono obowiązek szkolny do 17 roku życia. W 1971 rozpoczęto prace na stworzeniem systemu 10-letniej szkoły średniej szkoły ogólnokształcącej. W 1981 zaniechano tej reformy.
Szkoły średnie
W pierwszych latach po wojnie zrównany został poziom nauczania w klasie 7 szkoły powszechnej z poziomem nauczania w gimnazjum ogólnokształcącym w klasie pierwszej. Absolwent siedmioklasowej szkoły powszechnej rozpoczynał naukę w gimnazjum od drugiej klasy. Rezultatem tej zmiany było skrócenie nauki w gimnazjach ogólnokształcących i zawodowych do trzech lat. Od 1948 roku funkcjonowały szkoły ogólnokształcące stopnia podstawowego i licealnego: (klasy od 1 do 11) oraz stopnia licealnego (klasy od 8 do 11). Od roku 1951 tworzono 2-letnie zasadnicze szkoły zawodowe oraz 4-letnie technika zawodowe.
System edukacyjny III RP - reforma w roku 1999
Szkoła podstawowa
Sześcioletnia szkoła podstawowa podzielona została na dwa etapy: pierwszy to klasy 1 do 3, drugi to klasy 4 do 6. W klasie 6 uczniowie przystępują do sprawdzianu poziomu wiedzy, który nie ma wpływu na ukończenie szkoły podstawowej.
Szkoła średnia
Trzyletnie gimnazjum kończące się egzaminem gimnazjalnym. Wynik egzaminu nie ma wpływu na ukończenie gimnazjum, ale ma znaczenie przy rekrutacji do szkół ponadgimnazjalnych.
Szkoły ponadgimnazjalne :
- zasadnicze szkoły zawodowe o okresie nauczania nie krótszym niż 2 lata i nie dłuższym niż 3 lata, których ukończenie umożliwia uzyskanie dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe po zdaniu egzaminu,
- trzyletnie licea ogólnokształcące, których ukończenie umożliwia uzyskanie świadectwa dojrzałości po zdaniu egzaminu maturalnego,
- trzyletnie licea profilowane kształcące w profilach kształcenia ogólnozawodowego, których ukończenie umożliwia uzyskanie świadectwa dojrzałości po zdaniu egzaminu maturalnego,
- czteroletnie technika, których ukończenie umożliwia uzyskanie dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe po zdaniu egzaminu, a także umożliwiające uzyskanie świadectwa dojrzałości po zdaniu egzaminu maturalnego,
- szkoły policealne o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku, których ukończenie umożliwia osobom posiadającym wykształcenie średnie uzyskanie dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe po zdaniu egzaminu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz